Komentarz dotyczący aspektów klinicznych przedstawionych w PI-RADS v2

W związku z zauważalnie rosnącą liczbą przeprowadzanych badań MR gruczołu krokowego oraz zainteresowaniem ze strony lekarzy różnych specjalności, którzy pragnęliby zdobywać nowe umiejętności w tym zakresie, przedstawiamy cykl artykułów zawierających podstawowe informacje zawarte w kolejnych rozdziałach PI-RADS v2, dostępnych w wersji anglojęzycznej na stronie internetowej American College of Radiology www.acr.org, opatrzonych komentarzem lekarzy praktyków zajmujących się diagnostyką schorzeń stercza.

Odkąd w 2012 roku ukazały się pierwsze wytyczne dotyczące sposobu przeprowadzania badania stercza i jego oceny, nastąpiło w tym zakresie wiele zmian. Bazując na danych z piśmiennictwa oraz własnych obserwacjach można przypuszczać, że w niedługiej przyszłości zaproponowane zostaną kolejne modyfikacje mające na celu optymalizację protokołu diagnostycznego.

Biorąc pod uwagę dane epidemiologiczne, które jednoznacznie wskazują, że rak stercza jest jedną z najczęściej występujących w populacji chorób nowotworowych, można się spodziewać, że niebawem badania te będą zlecane równie często, jak na przykład badania kręgosłupa czy stawów. Z tego powodu znajomość obowiązujących wytycznych, jak również czynny udział w toczącej się dyskusji na temat przyszłości diagnostyki schorzeń stercza są niezbędne.

W 2015 roku ACR (American College of Radiology) we współpracy z licznym międzynarodowym gronem specjalistów wydało drugą, poprawioną wersję systemu PI-RADS. Wytyczne te, wzorowane na stosowanym w mammografii systemie BI-RADS, mają na celu usystematyzowanie sposobu przeprowadzania i opisywania badań, jak również poprawienie specyficzności badań MR.

Jakkolwiek opublikowanie i ogólnoświatowe wdrażanie oceny gruczołu krokowego w oparciu o opracowany system PI-RADS należy uważać za olbrzymi interdyscyplinarny sukces, to nie ulega wątpliwości, że jeszcze bardzo wiele pozostało do zrobienia.

Niniejsza publikacja ma na celu wskazanie punktów, które w ocenie autorów wymagają szczególnej uwagi ze względu na ich istotność kliniczną.