Oporność bakteryjna w urosepsie: wyniki badania GPIU

World J Urol 2015 Dec 11: 1-8

Antimicrobial Resistance in Urosepsis: Outcomes from the GPIU Study

Tandoğdu Z¹, Bartoletti R², Cai T³, Çek M⁴, Grabe M⁵, Kulchavenya E⁶, Koves B⁷, Menon V⁸, Naber K⁹, Perepanova T¹⁰, Tenke P⁷, Wullt B¹¹, Johansen TE¹², Wagenlehner F<sup>13

1</sup>Northern Institute for Cancer Research, Paul O’Gorman Building, Medical School, Newcastle University, Framlington Place, Newcastle upon Tyne, NE2 4HH, England, UK
²Department of Urology, University of Florence, Florence, Italy
³Department of Urology, Santa Maria Annunziata Hospital, Florence, Italy
⁴Department of Urology, Trakya Medical School, Edirne, Turkey
⁵Department of Urology, Lund University, Lund, Sweden
⁶TB Research Institute, Novosibirsk, Russia
⁷Jahn Ferenc South Pest Teaching Hospital, Budapest, Hungary
⁸Cubist Pharmaceuticals Inc., Lexington, MA, USA
⁹Department of Urology, Technical University of Munich, Munich, Germany
¹⁰S.R. Urology Institute, Moscow, Russia
¹¹Department of Microbiology, Immunology and Glycobiology, Lund University, Lund, Sweden
¹²Department of Urology, Oslo University, Oslo, Norway
¹³Department of Urology, Paediatric Urology and Andrology, Justus-Liebig-University, Giessen, Germany

Pierwotnym celem badania omawianego w przedstawianym artykule było ustalenie zależności pomiędzy nasileniem klinicznym urosepsy a rodzajem identyfikowanych bakterii wraz z oceną ich oporności na antybiotyki oraz celowości badań nad epidemiologią bakterii i ich wrażliwością na antybiotyki w infekcjach dróg moczowych związanych z opieką szpitalną (Health-Care-Associated Urinary Tract Infections - HAUTI) jako reprezentatywnych dla urosepsy. Drugim celem badania była identyfikacja rodzaju bakterii wywołujących urosepsę wraz z analizą ich oporności na antybiotyki.

Retrospektywne badanie przeprowadzono w 70 krajach w latach 2003-2013. Porównano grupę 408 pacjentów z klinicznymi objawami urosepsy z grupą 1606 pacjentów z HAUTI. Grupę kontrolną stanowiło 27 542 pacjentów hospitalizowanych w oddziałach urologicznych. Przeanalizowano bakterie i ich wrażliwość na antybiotyki w grupie chorych z infekcją dróg moczowych związanych z opieką szpitalną i w grupie pacjentów z rozpoznaną urosepsą, oceniając także nasilenie objawów klinicznych. Do analizy został użyty model statystyczny zawierający dane demograficzne (rok badania, lokalizacja geograficzna, warunki szpitalne).

Wykazano, że w trakcie hospitalizacji na oddziałach urologicznych odsetki potwierdzonych mikrobiologicznie HAUTI i urosepsy wynosiły odpowiednio 5,8% i 1,5%. Najczęściej identyfikowanymi bakteriami w urosepsie były E. coli (43%), Enterococcus spp. (11%), Pseudomonas aeruginosa (10%) i Klebsiella spp. (10%). Oporność bakterii w urosepsie na powszechnie stosowane antybiotyki była wysoka, wynosiła od 8% (Imipenem) do 62% (Aminopenicilina/inhibitor β-laktamazy). Odsetek oporności wielolekowej wyniósł w grupie Enterobacteriaceae i Pseudomonas aeruginosa odpowiednio 45% i 21%. Oporność w urosepsie była znamiennie wyższa niż grupie HAUTI (p <0,05).

Autorzy doszli do wniosku, że bakterie identyfikowane w infekcjach dróg moczowych związanych z opieką szpitalną nie są reprezentatywne dla bakterii wywołujących urosepsę i nie można na tej podstawie zdecydować o leczeniu empirycznym. Oporność bakterii na antybiotyki w urosepsie jest wysoka i powinny zostać powzięte środki ostrożności, aby uniknąć jej dalszego wzrostu.

Przedstawione w tej pracy wyniki badań dostarczają danych do opracowania wytycznych dotyczących adekwatnej terapii empirycznej u pacjentów hospitalizowanych w oddziałach urologicznych. Informacje epidemiologiczne o regionalnej i lokalnej oporności bakteryjnej i ostrożne używanie antybiotyków mogą optymalizować terapię antybiotykową w oddziałach urologicznych.

Oprac.: lek. Maciej Kmita