Przegląd Urologiczny 2007/4 (44) wersja do druku | skomentuj ten artykuł | szybkie odnośniki
 
strona główna > archiwum > Przegląd Urologiczny 2007/4 (44) > Rak nerki

Rak nerki

Czy wycięcie guza nerki z zachowaniem niezmienionego miąższu narządu ma szansę stać się postępowaniem z wyboru w przypadku jednostronnego raka nerkowokomórkowego o niewielkiej objętości: ocena wyników leczenia na podstawie 216 przypadków

Elective Nephron Sparing Surgery Should Become Standard Treatment for Small Unilateral Renal Cell Carcinoma: Long-term Survival Data of 216 Patients

Department of Urology and Paediatric Urology, University of Saarland, Germany

Autorzy opracowania dokonują porównania wyników leczenia chorych na jednostronnego raka nerkowokomórkowego (RCC) o niewielkiej objętości, z prawidłową nerką przeciwległą, leczonych metodą częściowego wycięcia narządu z guzem (NSS) lub metodą nefrektomii radykalnej (RN).Wykazano jednorodność obu grup w odniesieniu do wieku, masy guza, stopnia klinicznego i patologicznego zaawansowania raka oraz utkania histopatologicznego. W latach 1975-2002 poddano NSS 488 chorych: w tej grupie RCC wykazano u 24; 216 z nich włączono do dalszej analizy porównawczej z 369 chorymi poddanymi standardowej RN.

NSS wykonywano w warunkach ciepłego niedokrwienia, z wyjątkiem 4 chorych, u których z powodu przedłużającego się czasu operacji zdecydowano o niedokrwieniu zimnym. 44 chorych operowano bez konieczności zaciśnięcia naczyń nerkowych. Stopień patologicznego zaawansowania schorzenia oceniono na pT1a (81%) pT1b (15,4%) pT2 (92,1%) oraz pT3 (0,9%). średni rozmiar guza wynosił 3,7 cm (od 0,5 do 8 cm). średni okres obserwacji wynosił 64 miesięcy (66-29). 29 chorych z grupy NSS zmarło podczas okresu obserwacji, w tym 4 z powodu raka nerkowokomórkowego. Wznowę procesu nowotworowego stwierdzono u 12 chorych (u 3 miejscową, a u pozostałych przerzuty odległe). Przeżycie 5-letnie w grupie NSS w porównaniu z RN wynosiło odpowiednio 97,8% i 95,55%, a 10-letnie 95,8% i 84,4%. Nie stwierdzono znamiennie statystycznej różnicy pomiędzy liczbą wznów miejscowych i liczbą przerzutów.

Na podstawie uzyskanych wyników autorzy opracowania wykazują brak wpływu metody operacyjnej na przeżycie. Dlatego wydaje się, że NSS ma szansę uzyskania miana złotego standardu w przypadkach niewielkich (do 4 cm) guzów nerki przy prawidłowej nerce przeciwleg łej. Uzasadnieniem powyższego wydaje się systematycznie wzrastaj ąca dostępność do badań metodą ultrasonografii przezpowłokowej i tomografii komputerowej, umożliwiająca wczesne i przypadkowe wykrywanie niewielkich, bezobjawowych guzów nerek u coraz młodszych chorych.

Opr. dr Jarosław Jaskulski (śCO, Kielce)

BJU Int; vol. 99, nr 4: 821-824

Zależność prognostyczna naciekania torebki oraz układu kielichowo-miedniczkowego u chorych na raka nerki w I i II stopniu zaawansowania klinicznego

Prognostic relevance of capsular involvement and collecting system invasion in stage I and II renal cell carcinoma

Klatte Tobias, Chung Jin Soo, Leppert Jon T, Lam John S, Pantuck Allan J, Figlin Robert A, Belldegrun Arie S
Departament of Urology and Medicine, University of Kalifornia, Los Angeles, CA, USA

Autorzy opracowania podjęli się oceny zależności prognostycznej zajęcia torebki nerki i/lub układu kielichowo-miedniczkowego u chorych na raka nerkowokomórkowego w I i II stopniu zaawansowania klinicznego. Retrospektywną analizą objęto 519 chorych na RCC (ang. Renal Cell Cancer) operowanych metodą radykalnego wycięcia nerki w latach 1985-2005. Kryterium przynależności do próby był okres przeżycia wolny od nawrotu. Zależność prognostyczna zajęcia torebki i inwazji układu kielichowo-miedniczkowego nerki została oceniona metodą analizy jedno- i wieloczynnikowej w odniesieniu do czasu przeżycia. Zajęcie torebki wykazano u 112 (21,6%)chorych, a inwazję układu kielichowo- miedniczkowego u 39 (7,5%). Wykazano wprost proporcjonaln ą zależność pomiędzy naciekiem torebki nerki a wzrostem stopnia zaawansowania w skali Fuhrman i większym rozmiarem guza. Zajęcie układu kielichowo-miedniczkowego towarzyszyło zwiększonej częstości inwazji naczyniowej (głównie mikronaczynia miąższu nerkowego). średni okres obserwacji wynosił 49 miesięcy. Analiza jednoczynnikowa wskazała na krótszy okres przeżycia wolnego od nawrotu u chorych z naciekiem torebki i/lub układu kielichowo-miedniczkowego nerki w porównaniu z chorymi na guza nerki nienaciekającego w/w struktury. Analiza wieloczynnikowa wskazała na naciekanie torebki i układu kielichowo- miedniczkowego nerki jako niezależne czynniki prognostyczne przeżycia wolnego od nawrotu. Nie wykazano znamiennie statystycznych różnic w przeżyciu wolnym od wznowy pomiędzy grupą z naciekiem torebki a grupą z guzem naciekającym tkanki okołonerkowe (pT3NoMo). Zdaniem autorów artykułu zarówno naciekanie torebki nerki, jak i inwazja UKM przez guz są niekorzystnymi czynnikami prognostycznymi u chorych na raka nerki w stopniu I i II. Dlatego wydaje się, że powyższe cechy przedstawione w badaniu histopatologicznym powinny wywierać wpływ na planowanie okresu obserwacji.

Oprac.: dr Paweł Olejniczak (OECO, Kielce)