J Urol. 2003 Mar;169(3):909-16
Renal cell carcinoma with tumor thrombus extension: biology, role of nephrectomy and response to immunotherapy
Zisman A., Wieder J.A., Pantuck A.J., Chao D.H., Dorey F., Said J.W., Gitlitz B.J.,
deKernion J.B., Figlin R.A., Belldegrun A.S.
Kimmel Cancer Center, Division of Urologic Oncology, Department of Urology,
University of California School of Medicine, Los Angeles, USA
Celem cytowanego opracowania jest określenie biologii, czynników rokowniczych oraz leczenia metodą immunoterapii chorych dotkniętych rakiem nerkowokomórkowym z czopem nowotworowym wrastającym do układu żylnego.
Materiał obejmuje 207 chorych z jednostronnym rakiem nerki wrastającym do układu żylnego, poddanych nefrektomii radykalnej. U wszystkich chorych przeprowadzono jednoczasowo usunięcie czopa z układu żylnego: u 107 z żyły nerkowej, a u pozostałych (n= 100) z żyły głównej dolnej (VCI). Grupę kontrolną stanowiło 607 chorych z jednostronnym rakiem nerkowokomórkowym niezajmującym układu żylnego.
77 chorych (33%) leczono z powodu raka w stopniu N0M0; u 130 (63%) stwierdzono zajęcie węzłów chłonnych (N+) i/lub przerzuty odległe (M+). W porównaniu z grupą kontrolną, zajęcie układu żylnego przez raka nerki współistniało z wyższym stopniem zaawansowania klinicznego, przede wszystkim względem cech N+ (26% vs 12%) i M1 (54% vs 31%) oraz wyższym stopniem złośliwości histologicznej. U chorych w stopniu N0M0 i czopem nowotworowym w żyle głównej wartość rokownicza naciekania torebki nerkowej oraz wrastania raka do żył wątrobowych przewyższała wartość rokowniczą zależną od rozległości czopa nowotworowego w VCI. Spośród chorych w stopniu N0M0 z zajęciem VCI oraz chorych z grupy kontrolnej N0M0, u których nie stwierdzono wznowy guza w ciągu 6 miesięcy od operacji, okres średniego dwu- i pięcioletniego przeżycia wynosił odpowiednio 83% ± 8,8% i 72% ± 10,7%, 90% ± 9,4% i 68% ± 16,1% oraz 93,4% ± 1,7% i 81% ± 3,1%. U chorych z przerzutami odległymi poddanymi operacji cytoredukcyjnej wykazano porównywalną skuteczność immunoterapii w obu grupach. Spośród chorych z czopem nowotworowym w VCI i żyle nerkowej dłuższy czas przeżycia osiągnęła grupa poddana dodatkowo immunoterapii (41% ± 9% i 52% ± 7% vs 32% ± 13% i 45% ± 7%). Rak nerkowokomórkowy wrastający do układu żylnego charakteryzuje się wyższym potencjałem onkologicznym. Stopień zaawansowania miejscowego guza jest istotniejszym czynnikiem prognostycznym w porównaniu z rozległością czopa nowotworowego w układzie żylnym. Skojarzenie leczenia chirurgicznego z immunoterapią wydaje się mieć istotne znaczenie w wydłużaniu okresu przeżycia u chorych z zaawansowanym rakiem nerki. Artykuł wskazuje na potrzebę przeprowadzenia prospektywnych badań klinicznych oceniających znaczenie immunoterapii adjuwantowej bezpośrednio po wycięciu nerki z powodu raka N0M0 wrastającego do układu żylnego.
