Wysiłkowe nietrzymanie moczu

BJU Int. 2004 Feb;93(3):311-318

Duloxetine versus placebo in the treatment of stress urinary incontinence: a four-continent randomized clinical trial

The Prince of Wales Hospital, Sydney, Australia

Dotychczasowe badania oceniające skuteczność duloksetyny w leczeniu SUI (ang. Stress Urinary Incontinence), przeprowadzone na terenie USA i Europy, dostarczyły dowodów na wysoką wartość preparatu. Wyniki tych prób stanowiły podstawę do przeprowadzenia czerokontynentalnego badania klinicznego trzeciej fazy w innych rejonach geograficznych świata, włączając Argentynę, Australię, Brazylię, Finlandię, Polskę, Republikę Południowej Afryki i Hiszpanię. Analizą objęto 458 kobiet w wieku 27-79 lat. Metodą doboru losowego chore włączano do jednej z dwóch grup: otrzymującej placebo (n = 231) lub duloxetynę w dawce 40 mg dwa razy dziennie (n = 227) przez 12 tygodni. Wstępna ocena wyników leczenia została oparta na częstości epizodów bezwiednego gubienia moczu oraz analizach kwestionariuszy jakości życia (Incontinence Quality of Life; I-QOL).

Średnia liczba epizodów nietrzymania moczu wynosiła wyjściowo 18,4/tydzień, wykazano istotne statystycznie zmniejszenie się liczby epizodów gubienia moczu w grupie leczonej aktywnie w porównaniu z placebo (54% vs 40%, p=0,05) oraz znamienną poprawę jakości życia (p=0,007). W grupie duloksetyny wykazano istotnie dłuższe okresy pomiędzy kolejnymi mikcjami w porównaniu z grupą placebo (20,4 vs 8,5 min, p<0,001). Odsetek kobiet wymagających przerwania leczenia z powodu nasilenia działań niepożądanych wynosił 1,7% w grupie placebo i 17,2% w grupie duloksetyny. Najczęstszym powodem zmuszającym do zaprzestania leczenia były nudności (3,1%) o przemijającym charakterze (u 60 % leczonych ustąpiły w ciągu 7 dni, u 86% w ciągu 4 tygodni). Wyniki zawarte w artykule wskazują na skuteczność duloksetyny w leczeniu kobiet dotkniętych wysiłkowym nietrzymaniem moczu i są zgodne w wynikami zakończonych poprzednio 2 badań trzeciej fazy.