Przegląd Urologiczny 2015/4 (92) wersja do druku | skomentuj ten artykuł | szybkie odnośniki
 
strona główna > archiwum > Przegląd Urologiczny 2015/4 (92) > Związek pomiędzy polimorfizmem genu dla...

Związek pomiędzy polimorfizmem genu dla receptora β3–adrenergicznego a nadreaktywnym pęcherzem moczowym: metaanaliza

Association between polymorphism of β3-adrenoceptor gene and overactive bladder: a meta-analysis

Qu HC1, Zhang W2, Liu YL1, Wang P1
1 Department of Urological Surgery, The Fourth Affiliated Hospital of China
Medical University, Shenyang, Liaoning, China
2 Department of Orthodontics, The Dental Affiliated Hospital of China Medical
University, Shenyang, Liaoning, China

Wyróżnia się trzy podtypy receptorów β-adrenergicznych takie jak: β1, β2 i β 3. Z tych trzech podtypów receptor β3-adrenergiczny wykazuje największą ekspresję w obrębie tkanek mięśnia wypieracza pęcherza moczowego. Podczas aktywacji unerwienia współczulnego autonomicznego układu nerwowego dolnych dróg moczowych receptor β3-adrenergiczny pośredniczy w rozkurczu mięśni gładkich pęcherza moczowego, zarazem uczestnicząc w procesie gromadzenia moczu. Wcześniejsze badania wykazały, że ludzki gen dla receptora β3-adrenergicznego wykazuje polimorfizm. Polimorfizm genowy oznacza występowanie różnorodnych odmian danego genu, co w konsekwencji często prowadzi do różnic w budowie i działaniu białka (receptora) kodowanego przez ten gen. Najczęstszy typ mutacji o charakterze polimorfizmu pojedynczego nukleotydu (single nucleotide polymorphism – SNP) w obrębie ludzkiego genu dla receptora β3-adrenergicznego występuje w kodonie 64., polegającym na zamianie tryptofanu – Trp na argininę – Arg (Trp64Arg). Ten typ mutacji występuje u około 8–10% populacji kaukaskiej, 20% populacji japońskiej japońskiej i u 40% Eskimosów na Alasce. Ponieważ aktywacja receptora β3-adrenergicznego reguluje relaksację wypieracza pęcherza moczowego, polimorfizm genu dla tego receptora może prowadzić do niedostatecznej odpowiedzi na stymulację adrenergiczną podczas fazy gromadzenia moczu, a zarazem zwiększyć częstość występowania typowych objawów dla nadreaktywnego pęcherza moczowego.
Teitsma i wsp. analizowali związek pomiędzy wynikami badania urodynamicznego a genotypem receptora β3-adrenergicznego u ponad 100 pacjentów płci męskiej z objawami ze strony dolnych dróg moczowych (lower urinary tract symptoms – LUTS). Wyniki tego badania jednoznacznie wskazują na związek pomiędzy polimorfizmem pojedynczego nukleotydu (SNP) w pozycji 64. genu dla receptora β3-adrenergicznego (Trp64Arg) a objawami LUTS. Polimorfizm Trp64Arg wydaje się być jednym z potencjalnych patomechanizmów rozwoju nadreaktywnego pęcherza moczowego. Autorzy artykułu założyli, że występowanie polimorfizmu o typie Trp64Arg w obrębie genu dla receptora β3-adrenergicznego jest czynnikiem ryzyka występowania objawów nadreaktywnego pęcherza moczowego. W celu zbadania tej hipotezy przeprowadzono metaanalizę badań dostępnych w następujących bazach danych: PubMed, Cochrane, Embase, Web of Science, Springer Link i CBM.
Do metaanalizy włączono 149 chorych z cechami nadreaktywnego pęcherza moczowego i 270 zdrowych osobników (grupa kontrolna) z dwóch niezależnych badań klinicznych. Autorzy ocenili związek pomiędzy polimorfizmem Trp64Arg w obrębie genu dla receptora β3-adrenergicznego a ryzykiem występowania objawów typowych dla nadreaktywnego pęcherza moczowego. Wyniki metaanalizy były zgodne z obserwacjami z wcześniejszych eksperymentów, wskazując, że allele Arg zwiększają ryzyko wystąpienia objawów nadreaktywnego pęcherza moczowego (OR=2,46; 95% CI: 1,67–3,6, p <0,00001). Dodatkowo heterozygotyczni i homozygotyczni nosiciele allelu Arg oraz wariant polimorfizmu o typie Trp64Trp + Arg64Arg również pozytywnie wiązali się z objawami nadreaktywnego pęcherza moczowego (OR=3,11; 95% CI: 1,99–4,87, p <0,00001).
W podsumowaniu autorzy postulują, że polimorfizm w genie Trp64Arg receptora β3-adrenergicznego uczestniczy w patogenezie nadreaktywnego pęcherza moczowego. Mimo to powyższy wniosek powinien być traktowany z ostrożnością z uwagi na ograniczoną liczbę badań w tym zakresie.



Oprac.: dr n. med. Kajetan Juszczak