| ||||||||||||
Chemioterapia dopęcherzowa wspomagana systemem EMDA - chemioterapia dopęcherzowa z dopalaczem
Łukasz Pokrywka
Jerzy Siekiera Bogdan Żurawski Bartosz Misterek Krzysztof Kamecki Krzysztof Kraśnicki Witold Mikołajczak Andrzej Petrus Andrzej Wronczewski StreszczenieW listopadzie 2012 roku Oddział Kliniczny Urologii Onkologicznej i Ambulatorium Chemioterapii Centrum Onkologii w Bydgoszczy wprowadziły po raz pierwszy w Polsce nową metodę chemioterapii dopęcherzowej lekiem Mitomycyna C z użyciem systemu EMDA (electromotive drug administration - elektromotoryczna dystrybucja leku) z powodu raka przejściowokomórkowego pęcherza moczowego. System EMDA jest metodą polegającą na aktywnym transporcie cząsteczek leku przez błonę komórkową z pomocą prądu stałego w mechanizmie jonoforezy i elektroosmozy. System EMDA zwiększa skuteczność dopęcherzowej chemioterapii. Publikacje w literaturze światowej potwierdzające skuteczność chemioterapii dopęcherzowej z użyciem systemu EMDA zaczęły pojawiać się około 10 lat temu. Obecnie chemioterapia dopęcherzowa z użyciem systemu EMDA jako opcja terapeutyczna w leczeniu powierzchownego raka pęcherza moczowego średniego i wysokiego ryzyka jest traktowana przez Europejskie Towarzystwo Urologiczne jako działanie eksperymentalne. Niewątpliwie jednak randomizowane badania wykazują, że zastosowanie systemu EMDA znacznie podnosi skuteczność chemioterapii dopęcherzowej i zasługuje na uważniejsze przyjrzenie się tej metodzie, która ma szansę wejść do standardu leczenia raka pęcherza moczowego nienaciekającego mięśniówki.W listopadzie 2012 roku Oddział Kliniczny Urologi Onkologicznej i Ambulatorium Chemioterapii Centrum Onkologii w Bydgoszczy wprowadziły po raz pierwszy w Polsce nową metodę chemioterapii dopęcherzowej lekiem Mitomycyna C z użyciem systemu EMDA (electromotive drug administration - elektromotoryczna dystrybucja leku) z powodu raka przejściowokomórkowego pęcherza moczowego. Rak pęcherza moczowego jest w Polsce czwartym pod względem częstości zachorowań nowotworem u mężczyzn i ósmym u kobiet. W chwili rozpoznania około 75% przypadków stanowią raki nienaciekające mię śniówki właściwej (pTa, pT1 , Tis). Pozostałe 25% to raki z naciekaniem mięśniówki właściwej (pT2, pT3, pT4) [1]. Raki w stopniach zaawansowania Ta i T1 mogą zostać usunięte drogą przezcewkowej elektroresekcji (TUR-Tu), dlatego więc, ze względu na taki sam sposób leczenia, klasyfikowane są łącznie jako raki "powierzchowne". Ryzyko nawrotu choroby w pęcherzu po TUR-Tu po 5 latach w zależności od czynników progno stycznych waha się od 31% do 78% [2]. U pacjentów z pośredniej i wysokiej grupy ryzyka nawrotu oraz pośredniej grupy ryzyka progresji nienaciekającego (pTaT1) raka urotelialnego pęcherza moczowego zalecana jest po radykalnej przezcewkowej elektroresekcji guza pęcherza moczowego (TUR-Tu) uzupełniająca dopęcherzowa chemioterapia (najczęściej z użyciem leku Mitomycyna C) lub trwająca przynajmniej 1 rok dopęcherzowa immunoterapia BCG [2]. U pacjentów z guzami pTaT1 z grupy wysokiego ryzyka progresji lub z rakiem in situ (CIS), którzy nie kwalifikują się lub nie chcą poddać się cystektomii, zalecana jest dopęcherzowa immunoterapia BCG [2]. System EMDA jest metodą polegającą na aktywnym transporcie cząsteczek leku przez błonę komórkową z pomocą prądu stałego w mechanizmie jonoforezy i elektroosmozy. System EMDA zwiększa skuteczność dopęcherzowej chemioterapii. Stężenie Mitomycyny C w cytoplazmie komórkowej było około 5,5 razy wyższe u pacjentów, którzy byli leczeni z użyciem systemu EMDA w stosunku do pacjentów leczonych tradycyjną metodą pasywnej dyfuzji [3]. Dopęcherzowa chemioterapia podawana jest przez cewnik zakładany do pęcherza moczowego przez cewkę moczową w znieczuleniu miejscowym (2% lignokaina w żelu). Cewnik zawiera elektrodę aktywną podłączoną do generatora prądu stałego. Dodatkowo na skórę brzucha zakłada się dwie elektrody bierne. Zabieg trwa 25 minut. Generator wytwarza bardzo bez pieczny prąd o małym natężeniu i napięciu, który zwiększa penetrację Mitomycyny C w ścianę pęcherza moczowego. Podczas zabiegu część pacjentów może odczuwać uczucie łaskotania lub skurcze pęcherza moczowego. Po zakończeniu zabiegu pęcherz moczowy jest opróżniany, a cewnik usuwany.
Możliwe objawy uboczne stosowania dopęcherzowej chemioterapii Mitomycyną C przy użyciu systemu EMDA to: stan zapalny błony śluzowej pęcherza moczowego, ból podbrzusza, ból podczas mikcji, częstomocz, zakażenie układu moczowego, krwiomocz, wysypka na skórze, zaczerwienienie i podrażnienie skóry w miejscu po elektrodach biernych. Publikacje w literaturze światowej potwierdzające skuteczność chemioterapii dopęcherzowej z użyciem systemu EMDA zaczęły pojawiać się około 10 lat temu. W 2003 roku Di Stasi i współpracownicy opublikowali randomizowane badanie, w którym 108 pacjentów z wielomiejscowym rakiem "in situ" (w 98 przypadkach z towarzyszącym rakiem urotelialnym pT1) po biopsjach i przezcewkowych elektroresekcjach guzów pęcherza moczowego podzielono na 3 grupy poddane leczeniu uzupełniającemu: dopęcherzowej chemioterapii z Mitomycyną C w mechanizmie biernej dyfuzji (PD/MMC), dopęcherzowej chemioterapii z Mitomycyną C z zastosowaniem systemu EMDA (EMDA/MMC) i immunoterapii BCG. Średni czas obserwacji trwał 82,5 miesięcy. Całkowita odpowiedź dla PD/MMC, EMDA/MMC i BCG po 3 miesiącach wynosiła odpowiednio 28%, 53% i 56% (p=0,036), a po 6 miesiącach odpowiednio 31%, 58 % i 64% (p=0,012). Średni czas do nawrotu dla PD/MMC, EMDA/MMC i BCG wynosił odpowiednio 19,5 miesięcy, 35 miesięcy i 26 miesięcy (p=0,013) [4].
W 2006 roku Di Stasi i współpracownicy opublikowa li randomizowane badanie, w którym 212 pacjentów z rakiem urotelialnym pT 1 po przezcewkowej elektro resekcji guza, podzielonych na 2 grupy, zostało pod danych dopęcherzowemu leczeniu uzupełniającemu: immunoterapii BCG lub kombinacji immunoterapii BCG z chemioterapią dopęcherzową Mitomycyną C z użyciem systemu EMDA (BCG+EMDA/MMC). Śred ni czas obserwacji wynosił 88 miesięcy. Grupa BCG otrzymała leczenie indukcyjne 6 x 1 wlewka co tydzień, a następnie leczenie podtrzymujące 10 x 1 wlewka co miesiąc. Grupa BCG+EMDA/MMC otrzymywała jako leczenie indukcyjne 3 cykle składające się z dwóch wlewek BCG co tydzień i jednej wlewki EMDA/MMC w trzecim tygodniu. Leczenie podtrzymujące skła dało się z 3 cykli obejmujących 2 x wlewka EMDA/ MMC co miesiąc i 1 x wlewka BCG w trzecim miesią cu. Wszystkie badane parametry, takie jak czas wolny od wznowy (69 vs 21 miesięcy [p=0,0012]), wzno wa (41,9% vs 57,9% [p=0,0012]), progresja choroby (9,3% vs 21,9% [p=0,004]), śmiertelność (21,5% vs 32,4% [p=0,045] i śmiertelność specyficzna dla choroby (5,6% vs 16,2% [p=0,01]), były korzystniejsze dla leczenia łączonego BCG + EMDA/MMC w stosunku BCG w monoterapii [5]. W 2011 roku Di Stasi i współpracownicy opublikowali badanie randomizowane, w którym podzielili 374 pacjentów z pierwotnym guzem pęcherza moczowego na 3 grupy: leczonych tylko elektroresekcją guza pęcherza moczowego (TUR-BT), leczonych TUR-BT i pojedynczą dopęcherzową wlewką z Mitomycyny C w mechanizmie biernej dyfuzji w ciągu 24 godzin po operacji (PD/MMC) oraz leczonych pojedynczą wlewką z Mitomycyny C z użyciem systemu EMDA w ciągu godziny przed TUR-BT (EMDA/MMC). Średni czas obserwacji to 86 miesięcy. W grupie EMDA/ MMC w stosunku do grup PD/MMC i TUR-BT stwierdzono statystycznie istotną niższą liczbę nawrotów choroby (38% vs 59% vs 64% [p=0,0001]) oraz najdłuższy czas do wznowy (52 miesięcy vs 16 miesięcy vs 12 miesięcy [p=0,0001]) [6]. Obecnie chemioterapia dopęcherzowa z użyciem systemu EMDA jest stosunkowo mało rozpowszechniona i jako opcja terapeutyczna w leczeniu powierzchownego raka pęcherza moczowego średniego i wysokiego ryzyka jest traktowana przez Europejskie Towarzystwo Urologiczne ciągle jako działanie eksperymentalne. Niewątpliwie jednak zacytowane powyżej randomizowane badania wykazują, że użycie systemu EMDA znacznie podnosi skuteczność chemioterapii dopęcherzowej i zasługuje na uważniejsze przyjrzenie się tej metodzie, która ma szansę wejść do standardu leczenia raka pęcherza moczowego nienaciekającego mięśniówki. dr n. med. Łukasz Pokrywka Piśmiennictwo
|