Przegląd Urologiczny 2009/3 (55) wersja do druku | skomentuj ten artykuł | szybkie odnośniki
 
strona główna > archiwum > Przegląd Urologiczny 2009/3 (55) > Program edukacyjny "Zentiva - zmieniamy...

Program edukacyjny "Zentiva - zmieniamy przyzwyczajenia"

The Androgen Independent Prostate Cancer is not Androgen Independent
Plenary session State of the art Lecture

Prof and Chair James Mohler MD
Department of Urology Roswlell Park Cancer Institute, Buffalo, NY.

Zachorowalność na raka stercza wzrasta co roku o 1,1%, 10 do 20% chorych cierpi na nieuleczalną postać raka , a u 30% pomimo leczenia następuje wznowa. W terapii hormonalnej nie poczyniono istotnych postępów od czasu jej wprowadzenia przed 60 laty przez Hugginsa, a chorzy ze wznową pokastracyjną słabo reagują na jej wdrożenie. Przez lata uważano, że wznowa raka po leczeniu hormonalnym lub chirurgicznej kastracji następowała na drodze hormonooporności. Dwie niezależne grupy badaczy stwierdzają, że receptory androgenowe (AR) są istotne dla regulacji zarówno w nawrotowym pokastracyjnym, jak i w hormonozależnym raku stercza oraz w łagodnym rozroście stercza. Wznowie raka miejscowej lub kostnej w komórkach nowotworowych pomimo terapii androgenowej towarzyszy wysoki poziom testosteronu i dihydrotestosteronu (DHT) najmocniej stymulującego receptory androgenowe w tkance gruczołu krokowego i jest on podobny jak u mężczyzn zdrowych nie leczonych hormonalnie. Przedstawiono teorię nawrotowego pokastracyjnego raka stercza opartą na założeniu, że: 1) po kastracji w receptorach androgenowych dochodzi do natychmiastowych zmian molekularnych i biochemicznych, czego skutkiem jest ich zwiększona wrażliwość na niski poziom androgenów, a więc ich aktywacja może być wywołana przy ich niskim stężeniu; 2) w raku stercza komórki same syntetyzują dihydrotestosteron z androgenów nadnerczowych progesteronu i cholesterolu. Receptory androgenowe są 10 000 razy bardziej wrażliwe w raku hormonoopornym niż w liniach komórkowych hormonowrażliwych. Dalsze badania ujawniły, że poziom testosteronu w komórkach stercza w łagodnym rozroście jest podobny do poziomu testosteronu w komórkach rakowych, ale w nich jego poziom jest wyższy od poziomu DHT ze względu na wadliwy mechanizm 5 alfa reduktazy w raku. Zaproponowano również nowy tryb postępowania w hormonoopornym raku stercza:
1) zapobieganie syntezie androgenów tkankowych,
2) wzmocnienie ich degradacji,
3) dezaktywacja lub zniszczenie receptorów androgenowych,
4) destrukcja unaczynienia stercza,
5) zablokowanie receptorów androgenowych.

Blokowanie syntezy androgenów na dotychczas dostępnej drodze było nieefektywne (Flutamid, Bicalutamid, Nilutamid), ponieważ leki te nie blokowały 5 alfa reduktazy typu 3, która występuje w pokastracyjnym raku stercza i jest istotna dla metabolizmu DHT w komórkach rakowych. Wykryto antagonistów AR (MDV3100 oraz specyficzneinhibitoryhistodeacetylazy).Endoteliumnaczyńw raku stercza jest obficiewyposażonewARiichblokowaniejednoznacznie uszkadza komórkę nowotworową. W konkluzji stwierdzono, że chociaż konieczne są dalsze badania, to nawrotowy rak stercza podczas terapii antyandrogenowej nie jest w istocie hormonooporny.

Oprac. dr med. Włodzimierz Klima