Przegląd Urologiczny 2007/3 (43) wersja do druku | skomentuj ten artykuł | szybkie odnośniki
 
strona główna > archiwum > Przegląd Urologiczny 2007/3 (43) > Rak gruczołu krokowego

Rak gruczołu krokowego

J Urol 2007; Vol. 177: 899-902

Wartość szybkości zmian PSA (PSAV) w rozpoznawaniu raka gruczołu krokowego u młodych mężczyzn

Prostate Specific Antigen Velocity Threshold for Predicting Prostate Cancer in Young Men

Stacy Lśb, Kimberly A. Rśhl, William J. Catalona and Robert B. Nadler*
Department of Urology, Georgetown University School of Medicine (SL), Washington, D. C.,
Department of Urology, Northwestern University, Feinberg School of Medicine (WJC, RBN),
Chicago, Illinois, and Departments of Psychiatry (KAR) and Surgery/Urology (WJC), Washington University, St. Louis, Missouri

Ocena zmian stężenia PSA w surowicy (sPSA) stanowi jeden z elementów branych pod uwagę podczas ustalania wskazań do wykonania biopsji stercza. Wzrost sPSA o wartość przekraczającą 0,75 ng/ml/rok został powszechnie uznany za predyktor rozwoju raka gruczołu krokowego (PCa). Wartość ta może być wysoka u młodych mężczyzn, u których sPSA jest niewielkie. Analizą objęto dane dotyczące 6844 mężczyzn w wieku poniżej 60 lat, u których oceniono dynamikę zmian sPSA w czasie, podczas badań przesiewowych mających na celu wczesne wykrycie raka stercza. U 346 (5%) z nich rozpoznano PCa. U wszystkich mężczyzn oceniono PSAV w odniesieniu do jego znaczenia w przewidywaniu istnienia PCa.

Mediana PSAV u mężczyzn, u których rozpoznano raka gruczołu krokowego, była istotnie wyższa niż u mężczyzn, u których nie rozpoznano PCa (0,840 vs 0,094 ng/ml/rok, p<0,0001). Na podstawie analizy wieloczynnikowej stwierdzono, że PSAV przekraczające 0,40 ng/ml/rok było silniejszym miernikiem w porównaniu z sPSA, wiekiem, rasą i niekorzystnym wywiadem rodzinnym w przewidywaniu istnienia PCa. Podobne wyniki uzyskano w podgrupie mężczyzn, u których sPSA nie było wyższe niż 2,5 ng/ml. PSAV wynosząca 0,4 ng/ml/rok cechuje się czułością, swoistością, dodatnią i negatywną wartością przepowiadającą istnienie PCa, o wartościach odpowiednio 67,3%, 81,2%, 16% i 98%.

Wartość PSAV przekraczająca 0,75 ng/ml/rok jest zbyt wysoka u mężczyzn w wieku poniżej 60 lat i pozbawia 48% z nich możliwości rozpoznania PCa. U młodych mężczyzn, u których sPSA przyrasta szybciej niż 0,4 ng/ml/rok, występuje wysokie prawdopodobieństwo istnienia raka gruczołu krokowego.

Opr. dr n. med. Jakub Dobruch (Warszawa)


J Urol 2007; Vol. 177: 916-920

Węzeł wartowniczy w przerzutowym raku gruczołu krokowego: wyniki dotyczące ponad 1000 chorych

Sentinel Lymph Node Dissection for Prostate Cancer: Experience With More Than 1,000 Patients

Dorothea Weckermann,*Robert Dorn, M. Trefz, Theodor Wagner, Friedhelm Wawroschek and Rolf Harzmann
Departments of Urology (DW, MT, RH), Nuclear Medicine (RD) and Pathology (TW),
Klinikum Augsburg, Augsburg and Department of Urology, Klinikum Oldenburg (FW), Oldenburg, Germany

W cytowanym opracowaniu oszacowano występowanie ognisk raka gruczołu krokowego (PCa) w obrębie węzłów chłonnych u mężczyzn poddanych radykalnej prostatektomii i oceniono znaczenie PSA, stopnia złośliwości i zaawansowania PCa w przewidywaniu ich istnienia. Analizie poddano również lokalizację ognisk PCa w węzłach uznanych za wartownicze.

Obecność przerzutów PCa do węzłów chłonnych oceniono u 1055 mężczyzn poddanych radykalnej prostatektomii, podczas której usunięto węzły chłonne zidentyfikowane śródoperacyjnie i uznane za wartownicze dzięki uprzedniej iniekcji znacznika radioizotopowego do stercza. U mężczyzn, u których stężenie PSA nie przekraczało wartości 20 ng/ml, a złośliwość PCa wyrażona punktacją Gleasona nie przekraczała 7 pkt, usuwano jedynie węzły wartownicze. U pozostałych chorych wykonywano dodatkowo rozszerzoną limfadenektomię. Ogniska PCa w obrębie węzłów chłonnych stwierdzono u 207 (19,6%) operowanych mężczyzn. W 63,3% przypadków zajęte przez proces nowotworowy węzły umiejscowione były poza obszarem limfadenektomii uznanym za standardowy. Ryzyko istnienia przerzutów w obrębie węzłów chłonnych u mężczyzn poddanych radykalnej prostatektomii było tym wyższe, im osiągali oni wyższą wartość PSA, wyższy stopień zaawansowania i wyższy stopień złośliwości PCa.

Zdaniem autorów artykułu, u mężczyzn poddanych wycięciu węzłów chłonnych podczas radykalnej prostatektomii zakres limfadenektomii powinien objąć węzły zidentyfikowane jako wartownicze bądź mieć charakter rozszerzony. Ponad połowa leczonych metodą radykalnej prostatektomii, u których stwierdza się przerzuty do węzłów chłonnych, wykazuje obecność raka stercza poza obszarem standardowej limfadenektomii. U chorych, u których w obrębie węzłów wartowniczych stwierdza się śródoperacyjnie obecność komórek nowotworowych, należy wykonać limfadenektomię, która ma rozszerzony charakter.

Opr. dr n. med. Jakub Dobruch (Warszawa)


The Journal of Urology 2007 July; Vol 176, Number 1: 70-73

Czy badanie scyntygraficzne układu kostnego jest niezbędne u chorych na raka stercza ograniczonego do narządu z niskimi wartościami stężenia PSA?

Are Bone Scans Necessary in Men With Low Prostatae Specific Antigen Levels Following Localized Therapy?

K.S. Warren, G.W. Chodak, W.A. See, P. Iverson, D. McLeod, M. Wirth, C. Morris and J. Armstrong
Midwest Urology Research Foundation, Chicago, Illinois, Medical College of Wisconsin,
Milwaukee, Wisconsin, University of Copenhagen Denmark, Walter Reed Army Medical Center, Washington, Technical University of Dresden

Rozpoznanie przerzutów do kości u chorych z rakiem stercza w znaczący sposób zmienia strategię ich leczenia. Obecnie badaniem uznanym w tym względzie za złoty standard jest scyntygrafia kości. W wielu publikacjach wykazano dodatnią zależność pomiędzy wartością PSA a obecnością przerzutów raka stercza do kości. Cytowane opracowanie jest kolejnym dokumentem oceniającym związek stężenia PSA z rozwojem zmian kostnych wywołanych rakiem gruczołu krokowego.

Autorzy artykułu oceniają częstość rozwoju bezobjawowych przerzutów kostnych u mężczyzn z rakiem stercza, u których rutynowo oznaczano PSA i wykonywano badanie scyntygraficzne kości jako elementy badania klinicznego. Do analizy wykorzystano dane skolekcjonowane w Early Prostate Cancer, porównujące wpływ adjuwantowej terapii bikalutamidem z placebo u chorych poddanych standardowemu leczeniu raka ograniczonego do stercza - radykalnej prostatektomii, radioterapii lub "watchful waiting". W badaniu brało udział 8113 mężczyzn, którzy podczas włączania do programu mieli negatywny wynik badania scyntygrafii kości. Chorych podzielono na 5 podgrup w zależności od wartości PSA (ng/ml): 5 i poniżej, 5-10, 10-20, 20-50 oraz powyżej 50. Łącznie wykonano 10 389 scyntygrafii kości, w 232 (2%) stwierdzono przerzuty.

W grupie poddanej bacznej obserwacji ("watchful waiting") wynik pozytywny scyntygrafii kości stwierdzono u 1,3% mężczyzn z PSA mniej niż 5 ng/ml, 2,2% z PSA 5-10 ng/ml, 1,4% z PSA 10-20 ng/ml, 5,7% z PSA 20-50 ng/ml i 23,1% PSA powyżej 50 ng/ml. Porównywalne wyniki uzyskano w grupie chorych otrzymujących bikalutamid. U chorych poddanych radykalnej prostatektomii przerzuty w kościach na podstawie scyntygrafii stwierdzono w przypadku PSA poniżej 5 ng/ml w 0,6%, a w 0,2% u chorych otrzymujących dodatkowo bikalutamid. U wszystkich chorych z PSA powyżej 5 ng/ml wykazano wyższą częstość przerzutów raka stercza do układu kostnego. U mężczyzn po przebytej radioterapii pozytywny wynik scyntygrafii przy PSA poniżej 5 ng/ml nieotrzymującej aktywnego leczenia wykazało 1,4%. Mężczyźni poddani napromienianiu z pól zewnętrznych i otrzymujący bikalutamid w 0,9% przypadków wykazywali przerzuty w kościach przy PSA nieprzekraczającym 5 ng/ml.

Wykorzystanie stężenia PSA jako predyktora obecności przerzutów kostnych u mężczyzn poddanych leczeniu z powodu raka stercza ograniczonego do narządu pozwala na ograniczenie liczby chorych poddanych scyntygrafii kośćca i uzyskanie istotnych korzyści ekonomicznych. Zdaniem autorów opracowania wskazania do scyntygrafii układu kostnego u chorych ze stężeniem PSA poniżej 5 ng/ml poddanych radykalnej prostatektomii lub radioterapii, niewykazujących żadnych dolegliwości są ograniczone.

Opr. dr Mateusz Obarzanowski (śCO, Kielce)


2007 Feb; 51(2): 498-503

Skutecznośc slingu InVance w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu u mężczyzn

Efficacy of the InVance Male Sling In Men with Stress Urinary Incontinence

Department of Urology and Transplantation, Edouard Herriot Hospital, Lyon, France.
hakim.fassi-fehri@chu-lyon.fr

Autorzy opracowania w latach 2003-2005 poddali leczeniu slingiem InVance 50 chorych dotkniętych wysiłkowym nietrzymaniem moczu, będącym wynikiem leczenia zabiegowego z powodu chorób stercza w 49 przypadkach, a urazu miednicy w jednym przypadku. Mężczyzn poddano prospektywnej ocenie pod względem satysfakcji z leczenia zabiegowego, jego tolerancji i uzyskanych wyników kontynencji. Leczenie uznawano za skuteczne, gdy chory nie potrzebował używać wkładek, natomiast skuteczne częściowo, gdy używał tylko jednej wkładki na dobę, pod warunkiem niezalegania moczu w pęcherzu po mikcji oraz niepojawienia się de novo zaburzeń oddawania moczu (np. o typie nietrzymania moczu z parcia).

Uzyskano następujące wyniki po okresie średnio 6-miesięcznej obserwacji: 50% chorych osiągnęło całkowitą kontyngencję, u 24% nie uzyskano powodzenia. U mężczyzn dotkniętych gubieniem moczu o znacznym nasileniu leczenie okazało się skuteczne w 50% przypadków. U mężczyzn poddanych uprzednio napromienianiu z pól zewnętrznych na obszar miednicy mniejszej skuteczność leczenia była o połowę niższa (25%). Wszyscy mężczyźni, u których uzyskano poprawę kontynencji, byli zadowoleni, a na podstawie badań obrazowych nie stwierdzono u nich zalegania moczu w pęcherzu moczowym po mikcji, ani rozwoju innych zaburzeń czynności dolnych dróg moczowych. Ogółem, leczenie przyniosło poprawę w 74,5% przypadków. U 6 chorych wystąpiło przemijające ostre zatrzymanie moczu. Ponadto, u kolejnych 6 mężczyzn pojawiły się przejściowe dolegliwości bólowe krocza. Usunięcia taśmy z powodu reakcji wskazującej na odrzucenie materiału wymagało 3 chorych. U żadnego z chorych nie stwierdzono osteitis pubis ani erozji slingu.

Autorzy artykułu uważają, że opuszkowo cewkowy sling w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu u mężczyzn jest skuteczny i bezpieczny w ramach krótkoterminowej obserwacji. Czynnikami ograniczaj ącymi skuteczność operacji są przebyta radioterapia i/lub wysiłkowe nietrzymanie moczu o znacznym nasileniu (severe stress urinary incontinence

Opr. dr Paweł Orłowski (śCO, Kielce)



komentarze

Martin <george1@georgemartinjr.com> wtorek, 19 marca 2019, godzina 0106
Hello there, My name is George, and I was wondering if you would like to have your website przeglad-urologiczny.pl promoted as a resource on my blog georgemartjr.com ? We are updating our broken link resources to include up to date resources for our readers. Our resource links are manually approved as a do follow link. If you are interested in having your site included as a resource on our blog, please let me know. Thanks George