Łagodny rozrost gruczołu krokowego (BPH)

Eur Urol 45 (2004)325-332

The Role of Alpha-Blockers in the Management of Acute Urinary Retention Caused by Benign Prostatic Obstruction

S. A. McNeill
Department of Urology, Western General Hospital, Edinburgh, Scotland, UK

W opracowaniu zawarto szczegółową analizę przyczyn ostrego zatrzymania moczu (AUR, ang. acute urinary retention) oraz analizę wyników badań klinicznych mężczyzn z AUR poddanych leczeniu metodą blokady alfa adrenergicznej po usunięciu cewnika z pęcherza moczowego (TWOC, ang. trial without catheter). Wyniki dotychczasowych badań epidemiologicznych wskazują, że jedną z najczęstszych przyczyn AUR u mężczyzn jest przeszkoda podpęcherzowa spowodowana przez zaawansowany łagodny rozrost gruczołu krokowego. W przypadku nawracających AUR chorych kwalifikuje się z reguły do leczenia chirurgicznego. Złotym standardem w tym względzie nadal pozostaje elektroresekcja przezcewkowa gruczolaka stercza (TURP). Pierwszorazowe AUR skłania do wprowadzenia cewnika do pęcherza moczowego. Ryzyko powikłań związanych z przedłużonym utrzymywaniem cewnika drenującym pęcherz przezcewkowo oraz uniknięcie ryzyka interwencji chirurgicznej legły u podstaw oceny przydatności blokady alfa adrenergicznej u mężczyzn będących w stanie AUR. Zdaniem niektórych autorów (Hastie i wsp.,2004), projekt badania stwarza istotne ryzyko narażenia chorych na wielokrotne cewnikowania przed nieuchronną operacją. Wydaje się jednak, że przeprowadzenie TWOC może zostać usprawiedliwione wynikami, w których 7-42% dotkniętych pierwszorazowym epizodem AUR spowodowanym przez BPH, a następnie leczonych alfa adrenolitykami nie wymagało dodatkowego leczenia. U mężczyzn z BPH powiększenie stercza > 30 mL, AUA SS > 7 oraz zmniejszenie wartosci tempa maksymalnego przepływu cewkowego < 11 mL/s stwarzają istotne ryzyko wystąpienia AUR. Wartość terazosyny w TWOC przemawia za wysoką skutecznością leku, niemniej wiarygodność danych musi zostać potwierdzona badaniami obejmującymi znacznie liczniejszą populację. Wdrożenie tamsulosyny umożliwiło uzyskanie skuteczności rzędu 63%w porównaniu do 37% skuteczności w grupie otrzymującej placebo. Skuteczność alfuzosyny SR względem placebo wynosiła odpowiednio 55% vs 29%. Wstępne wyniki międzynarodowego, wieloośrodkowego, randomizowanego i kontrolowanego placebo badania ALFAUR, obejmującego 357 chorych z pierwszym epizodem AUR w przebiegu BPH, wskazują na przydatność blokady alfa adrenergicznej w obniżaniu ryzyka interwencji chirurgicznej. W grupie otrzymującej alfuzosynę wykazano brak konieczności ponownego wprowadzania cewnika do pęcherza moczowego u 62% względem 48% w grupie placebo. Stwierdzono, że wiek leczonych i objętość moczu zalegającego po mikcji były czynnikami o wartściach odwrotnie proporcjonalnych do sukcesu terapeutycznego. Chociaż metodologia analizowanych w opracowaniu badań wydaje się daleka od doskonałości, nie sposób oprzeć się przekonaniu, że przydatność leków alfa adrenolitycznych jest wysoka u wybranych chorych z AUR w przebiegu BPH, a zwłaszcza u tych, u których występuje wysokie ryzyko okołooperacyjne.